تا زمانی که خطرات خارج از گذرگاه‌های دریایی مهم مانند تنگه هرمز و به دور از تاسیسات نفتی خلیج فارس محدود باشد، کشورهای حاشیه خلیج همچنان از خطرات ژئوپلیتیک روز افزون کنونی و افزایش قیمت‌ها سود خواهند برد.

یکی از آثار مهم ژئوپلتیک این پروژه، توانایی آن برای تبدیل شدن به یک گذرگاه انرژی است چرا که می تواند مسیر زمینی امن و کارآمدی را برای انتقال نفت و گاز از خاورمیانه به اروپا ایجاد و وابستگی اروپا به مسیرهای دریایی از جمله کانال سوئز را کاهش دهد.

اقتصادهای خلیج فارس در سال گذشته تنها 1 درصد رشد داشته‌اند و این عملکرد ضعیف ناشی از کاهش فعالیت های بخش نفتی است که انتظار می رود در پی کاهش تولید اوپک پلاس و رکود جهانی اقتصاد 3.9 درصد کاهش یابد.

چین بزرگترین وارد کننده نفت از منطقه خلیج فارس است و یک سوم نفت مصرفی چین از خلیج فارس به این کشور صادر می‌شود.

پنتاگون تصریح کرد، با اعزام ناو رزمی و جنگنده در نظر دارد از اقدام ایران در توقیف کشتی های تجاری در تنگه هرمز که مسیر اصلی حمل و نقل نفت خام جهان به شمار می آید،‌ جلوگیری کند.

عربستان سعودی و ایران میدان‌های مشترک نفتی دیگری در خلیج فارس دارند مانند میدان فروزان و احتمالا نیازمند دستیابی به توافق‌هایی در راستای همکاری به منظور تضمین بهره برداری پایدار و آسان این میدان‌ها باشند.

از منظر چین، عربستان و ایران، نه تنها به دلیل داشتن منابع انرژی بلکه به دلیل ارائه فرصت‌های ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک اهمیت دارند.