به گزارش “راهبرد انرژی“، در ماه‌های اخیر، با تشدید جنگ روسیه و اوکراین و بحرانی‌تر شدن عرضه فرآورده‌های نفتی، سود پالایشگاه‌ها در سراسر جهان افزایش یافته است. این افزایش به ویژه در آسیای جنوب شرقی دیده می‌شود چرا که کشورهای این منطقه فعالیت‌های اقتصاد خود را پس از همه‌گیری کووید از سر گرفته اند.
پیش بینی می شود این سودهای کلان برای ماه‌های آینده ادامه داشته باشد، که خبر خوبی برای پالایشگاه‌هایی مانند اِس اُویل S-Oil در کره جنوبی است. کمتر کسی می‌داند که اِس اُویل در ابتدا با سرمایه‌گذاری ایران در زمان محمدرضا پهلوی در سال 1976 و با نام اصلی «شرکت نفت کره و ایرانKorea-Iran Petroleum Company» تاسیس شد.
امروزه سرمایه‌گذاری کشورهای خاورمیانه مانند کویت، امارات و عربستان سعودی در سرزمین‌های خارجی به نسبت عادی است. اما در اواسط دهه 1970 که کره جنوبی در مقایسه با ایران کشوری نسبتا فقیری بود، تصمیم به سرمایه‌گذاری در این کشور بسیار آینده نگرانه بوده است. در سال 1976 سرانه تولید ناخالص داخلی ایران بیش از 2.5 برابر کره جنوبی بود. اما طی سال‌ها کاهش جایگاه ایران در جهان، کره جنوبی به یک ابرقدرت صنعتی تبدیل شده و در سال 2020، تولید ناخالص داخلی کره جنوبی بیش از ۱۳ برابر ایران شد.
یکی از ذینفعان این رشد خارق‌العاده کره جنوبی می¬توانست شرکت نفت کره و ایران باشد. اما در سال 1980، کره نام این شرکت را به شرکت پالایش نفت سانگ یانگ Ssangyong Oil Refining Company تغییر داد و در سال 1991 آرامکو عربستان ۳۵ درصد از سهام این شرکت را خریداری و قرارداد بلندمدت عرضه نفت خام را امضا کرد. این همان استراتژی‌ای بود که ایران تقریباً ۲۰ سال قبل از آن داشت، یعنی ادغام عرضه نفت خام ایران با محصولات پالایشی در منطقه‌ای در حال رشد از جهان.
در سال 2015، آرامکو به بزرگترین سهامدار اِس اُویل تبدیل شد و امروز مدیر عامل آن یک تبعه سعودی به نام حسین القحطانی است که در کره جنوبی زندگی می‌کند. پس از سال‌ها توسعه، پالایشگاه اِس اُویل به پنجمین پالایشگاه بزرگ جهان و یکی از پیچیده‌ترین پالایشگاه‌ها از نظر فناوری تبدیل شده است. در نمودار، پالایشگاه اِس اُویل را با دو پالایشگاه بزرگ ایران مقایسه می‌کند.
هم اکنون شرایط عوض شده است. در دهه 1970، کره جنوبی به شدت به دنبال سرمایه‌گذاری از سوی ایران بود اما اکنون ایران به دنبال سرمایه‌گذاری کره است
