در ماه آگوست حدود ۲۶۰ هزار بشکه نفت در روز به‌طور مستقیم به چین ارسال شد و نزدیک به ۱.۰۶ میلیون بشکه به مقاصد نامشخص رفت؛ نشانه‌ای از مسیرهای غیرمستقیم به سوی پالایشگاه‌های خصوصی چین موسوم به «چای‌سازها» یا انتقال به ذخایر شناور. در بازه سه‌ماهه می تا جولای میانگین صادرات ۱.۶۴ میلیون بشکه در روز بود؛ کمی کمتر از بازه فوریه تا آوریل، اما همچنان فراتر از میانگین ۱۲ماهه سال ۲۰۲۴.

یک محدودیت زیرساختی وجود دارد: خط لوله گاز موجود از طریق آذربایجان ظرفیت محدودی دارد و برای رسیدن به حجم اعلام شده، نوسازی در مقیاس بزرگ مورد نیاز خواهد بود.

قاهره، اگرچه از این توافق، انرژی و کمک مالی قابل توجهی دریافت خواهد کرد؛ اما ممکن است با تشدید تنش‌های داخلی روبرو شود.

راهبرد درازمدت و چند محوری و موفق چین موجب شده است این کشور منابع انرژی خود را متنوع سازد و رشد مصرف را کنترل کند و از میزان وابستگی خود به نفت خام بکاهد و اهرم فشار آمریکا را تضعیف نماید. 

افزایش موقت صادرات نفت خام ایران در بحبوحه بمباران تهران توسط اسرائیل؛ نشانگر ناکارآمدی تحریم‌های نفتی در شرایط تازه ژئوپلیتیک است.

ه نظر می‌رسد دولت تهران این پروژه را بخشی کلیدی از برنامه خود برای کاهش آثار تحریم‌ها و تقویت روابط با شرق می‌داند.

دولت دونالد ترامپ بزرگترین بسته تحریم ‌ها علیه ایران از سال ۲۰۱۸ را اعلام کرده است.

اوپک پلاس که مسکو مدت‌ها از موازنه قدرت در آن سود می‌برد، شاهد تغییر در پویایی خود بوده است. روسیه در مخالفت با تمایل عربستان سعودی برای افزایش تولید شکست خورد و قیمت نفت بار دیگر در بحبوحه بحران شدید بودجه به سطوح نامطلوبی برای مسکو کاهش یافت.  

چین به عنوان خریدار اصلی نفت ایران، به سادگی اختلال در تامین منابع را نخواهد پذیرفت.روسیه یکی از ذینفعان اصلی خواهد بود.

آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌ بینی کرد که مازاد عرضه جهانی نفت به روزانه ۷۳۰ هزار بشکه می‌رسد که اندکی بالاتر از رقم روزانه ۷۱۰ هزار بشکه در برآورد پیشین است.