هدف آمریکا از آسان گیری در اجرای تحریم‌ها در قبال ایران رسیدن نفت بیشتر به بازارها است تا قیمت‌ها کاهش یابد.

شرکت ملی نفت ایران (NIOC) اعلام کرده که این کشور در حال حاضر حدود ۵۰ میلیارد دلار پروژه‌های نفت و گاز و پروژه‌های مرتبط با آن را در دستور کار دارد که در ادامه با پروژه‌های دیگری نیز همراه خواهد شد.

با تشدید گرمایش جهانی و تلاش ایران برای تقویت موقعیت خود به عنوان یک رهبر در جهان جنوب ، جامعه بین‌المللی فرصت زمانی کوتاهی دارد تا تهران را به اهداف توسعه پایدار (SDGs) پایبند سازد تا روند استخراج بی ضابطه و آسیب رسان منابع طبیعی اش را محدود سازد.

بر اساس آمار وزارت انرژی آمریکا کل نفت سرقتی ایران توسط این کشور به بهانه تحریم‌ها از سال ۲۰۲۰ به بیش از ۴ میلیون بشکه رسیده است.

نظرسنجی پلاتس نشان داد تولید نفت اوپک پلاس تحت تاثیر تولید بالاتر عراق و ایران، در اکتبر، به میزان ۱۸۰ هزار بشکه در روز افزایش یافت.

در پی خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ و بازگشت تحریم‌ها تولید نفت ایران به‌شدت کاهش یافت و ایران که دومین تولیدکننده بزرگ اوپک بود به جایگاه پنجم و پس از عربستان، عراق، امارات و کویت سقوط کرد.

قانونگذاران آمریکا از زمان حمله حماس به رژیم صهیونیستی در هفتم اکتبر، موارد مختلف افزایش فشار بر ایران را مورد بحث گذاشته‌اند. ایران یکی از حامیان قدیمی حماس است، اما تهران مداخله خود در این حملات را رد می‌کند.

تدابیری که به قصد تنبیه خودکامگان به کار گرفته می شود، به فرسایش همان نظم غربی ای می انجامد که حفاظت از آن، هدف اصلی تحریم هاست.

شاید به لطف تحریم ها است که امروز به نظر می رسد، اقتصاد ایران بسیار متنوع تر از اکثر کشورهای وابسته به نفت در خاورمیانه است.

این نظم نوظهور جدید که با دلارهای نفتی سیراب می‌شود و بر پایه صلح‌سازی، پیشرفت اقتصادی و «استبداد مصلحت گرا» استوار است، از چالش‌ها و خطرات مصون نیست.

وبسایت «تانکر تراکر» که رفت و آمد نفتکش ها را زیر نظر دارد، میزان صادرات نفت خام ایران را بیش از 2 میلیون بشکه در روز اعلام کرده است.

در صورت پذیرفته شدن استدلال کویت که به قول کویتی‌ها با حقوق بین الملل سازگار است، عملا ایران در این میدان سهمی نخواهد داشت؛ اما اگر استدلال تهران پذیرفته شود،احتمال زیادی دارد که به این کشور سهمی تعلق بگیرد.