چین به منظور ذخیره‌سازی گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) برای زمستان، به بازار معاملات نقدی بازگشت و ریسک کاهش عرضه برای واردکنندگان دیگر را بالا برد.

دولت بایدن نقض تحریم فروش نفت ایران را نادیده گرفت تا اولا، دولت ایران را پشت میز مذاکره درباره برنامه هسته ای این کشور نگه دارد و ثانیا، به اروپا برای تامین نفت مورد نیاز خود بعد از تحریم نفتی روسیه و مخالفت کشورهای خلیج فارس با افزایش تولید نفت خود، کمک کند و ثالثا، بر سر پنج آمریکایی زندانی در ایران مذاکره کند.

درواقع، شرکت کنندگان در اجلاس سازمان همکاری شانگهای درباره دلارزدایی از تجارت جهانی نیز صحبت کردند.

پکن از دیرباز آسیای مرکزی را به عنوان یک مرز ضروری برای گسترش تجارت و امنیت انرژی این کشور ، می‌نگرد.

پکن نیز از خرید نفت با تخفیف بالا از واسطه گران خرسند است و به همین دلیل از حکومت ایران حمایت می‌کند.

با ادامه تغییر مسیرهای تجارت نفت روسیه، هند و چین به عنوان شرکای تجاری استراتژیک برای مسکو شناخته می‌شوند و این تحولی است،که در سایه کاهش نفوذ آمریکا در میان متحدان کلیدی خود در خاورمیانه رقم خورده است.

شرکت‌های چینی مدت‌ها در آرزوی دسترسی به ذخایر غنی و گسترده لیتیوم افغانستان بوده‌اند که ارزش آن بیش از یک تریلیون دلار تخمین زده می‌شود.

با توجه به ویژگی های خاص جغرافیایی-ژئوپلیتیک (بزرگترین کشور محصور در خشکی جهان) همچنین ذخایر بزرگ انرژی، قزاقستان مزایای ملموسی را برای یک مشارکت استراتژیک منطقه ای و البته رقابت های معنادار روسیه و چین مهیا می سازد.

ایران نه تنها از نظر راهروهای زمین BMR ، بلکه به مسیر ابریشم دریایی نیز ضروری است: بندر چابهار می تواند، به عنوان بخشی از کریدور حمل و نقل بین المللی شمال و جنوب به یک نقطه مهم ایران و هند تبدیل شود و بنابراین، مستقیما با جاده ابریشم مرتبط است.

تهران و پکن روی توسعه زیرساخت های انرژی های تجدید پذیر و سرمایه گذاری های گسترده در حوزه انرژی و حمل و نقل و همکاری های مختلف نیز تمرکز کرده اند.

از منظر چین، عربستان و ایران، نه تنها به دلیل داشتن منابع انرژی بلکه به دلیل ارائه فرصت‌های ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک اهمیت دارند.