دو کشور ایران و آمریکا در یک درگیری غیرمستقیم قرار دارند که دلیل آن عدم تمایل دو طرف به دادن امتیاز به یکدیگر است.

هرگونه رویارویی مستقیم با ایران به نحوی که عبور محموله‌های نفتی از تنگه هرمز را به تعطیلی بکشاند، موجب افزایش قیمت‌های نفت خام به میزان زیادی خواهد شد.

ریاض از کیفیت داده‌های صادرات نفت روسیه که در اختیار دبیرخانه اوپک پلاس است، رضایت ندارد.

هدف آمریکا از آسان گیری در اجرای تحریم‌ها در قبال ایران رسیدن نفت بیشتر به بازارها است تا قیمت‌ها کاهش یابد.

شرکت ملی نفت ایران (NIOC) اعلام کرده که این کشور در حال حاضر حدود ۵۰ میلیارد دلار پروژه‌های نفت و گاز و پروژه‌های مرتبط با آن را در دستور کار دارد که در ادامه با پروژه‌های دیگری نیز همراه خواهد شد.

با تشدید گرمایش جهانی و تلاش ایران برای تقویت موقعیت خود به عنوان یک رهبر در جهان جنوب ، جامعه بین‌المللی فرصت زمانی کوتاهی دارد تا تهران را به اهداف توسعه پایدار (SDGs) پایبند سازد تا روند استخراج بی ضابطه و آسیب رسان منابع طبیعی اش را محدود سازد.

بر اساس آمار وزارت انرژی آمریکا کل نفت سرقتی ایران توسط این کشور به بهانه تحریم‌ها از سال ۲۰۲۰ به بیش از ۴ میلیون بشکه رسیده است.

نظرسنجی پلاتس نشان داد تولید نفت اوپک پلاس تحت تاثیر تولید بالاتر عراق و ایران، در اکتبر، به میزان ۱۸۰ هزار بشکه در روز افزایش یافت.

در پی خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ و بازگشت تحریم‌ها تولید نفت ایران به‌شدت کاهش یافت و ایران که دومین تولیدکننده بزرگ اوپک بود به جایگاه پنجم و پس از عربستان، عراق، امارات و کویت سقوط کرد.

قانونگذاران آمریکا از زمان حمله حماس به رژیم صهیونیستی در هفتم اکتبر، موارد مختلف افزایش فشار بر ایران را مورد بحث گذاشته‌اند. ایران یکی از حامیان قدیمی حماس است، اما تهران مداخله خود در این حملات را رد می‌کند.

تدابیری که به قصد تنبیه خودکامگان به کار گرفته می شود، به فرسایش همان نظم غربی ای می انجامد که حفاظت از آن، هدف اصلی تحریم هاست.

شاید به لطف تحریم ها است که امروز به نظر می رسد، اقتصاد ایران بسیار متنوع تر از اکثر کشورهای وابسته به نفت در خاورمیانه است.