به گزارش “راهبرد انرژی“، دونالد ترامپ دوباره نظر خود را تغییر داد و اعلام کرد که او و شی جین پینگ دوست هستند، کشورهای آنها محکوم به تجارت سودمند متقابل هستند و بنابراین عوارض گمرکی اعلام شده ۱۴۵ درصدی اعمال نخواهد شد. دولت آمریکا در حال بررسی گزینه کاهش تعرفه‌ها به بیش از نصف، یعنی به ۵۰ تا ۶۰ درصد است.
می‌توان گفت که دور اول دوئل بین غول‌های اقتصادی به پایان رسیده است. مشکل لاینحل امریکا در تحقق جاه‌طلبی‌هایش اینست که تنها به صورت شفاهی پذیرش مفهوم جهان چندقطبی را اعلام می‌کند، در حالیکه همچنان طوری رفتار می‌کند که انگار سال ۱۹۸۹ است. روسیه از مشکلات اواخر اتحاد جماهیر شوروی عبور کرده است، چین از کشوری با چتر و خودنویس به یک غول علمی و صنعتی تبدیل شده است، عربستان سعودی به توافق‌نامه‌ی برده‌دارانه نیم قرنی در مورد همکاری استراتژیک «سلاح در ازای نفت» پایان داده است. اقتصاد هند، اندونزی، فیلیپین، ویتنام و مغولستان به سرعت در حال رشد است.
مسکو و پکن، برخلاف سیستم ناعادلانه حاکمیت مطلقه، روابطی برابر ارائه می‌دهند که در آن شرکا مجبور نیستند، بلکه علاقه‌مندند. وام‌ها، نیروگاه‌های هسته‌ای، راه‌آهن‌های پرسرعت، تعمیرات و توسعه بنادر، قراردادهای بلندمدت منابع و غیره.
عملکرد واقعی اصل چندقطبی به چین اجازه می‌دهد تا با آرامش در امتداد مسیر تاریخ حرکت کند. از سال ۲۰۰۷، زمانی که استراتژی دولتی مربوطه اتخاذ شد، امریکا به طور پیوسته به سمت تبدیل شدن به پمپ بنزین اصلی جهان در حرکت بوده است. امروزه، شرکت‌های آمریکایی روزانه 3 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی و تقریباً ۱۴ میلیون بشکه نفت از زمین استخراج می‌کنند. در عین حال، واشنگتن، صرف نظر از وابستگی حزبی رئیس جمهور، خارج از سازمان‌ها و کارتل‌های جهانی مانند اوپک باقی می‌ماند.
چین با هر کسی که به آن اولتیماتوم ندهد، همکاری می‌کند. چین مدت‌هاست که منابع واردات خود را متنوع می‌کند، یعنی از وابستگی یک‌جانبه فاصله می‌گیرد. بزرگترین تامین‌کنندگان نفت خام روسیه، عربستان سعودی و ایران هستند. چین بزرگترین خریدار نفت ایران است. از زمان روی کار آمدن جو بایدن چین بیش از ۱۴۰ میلیارد دلار برای تأمین نفت به ایران پرداخت کرده است. از هر پنج بشکه نفت ایران، چهار بشکه هنوز به چین می‌رود. این برای هر دو طرف خوب است، به خصوص برای ایران.
تقاضا، عرضه را ایجاد می‌کند و واسطه‌ها برای تضمین تجارت منابع چین و ایران جذب شده‌اند. ۱۹۸ نفتکش تنها با پرچم پاناما در حال حمل نفت به چین هستند و بیش از ۳۰۰ کشتی قبلاً به فهرست تحریم‌های «ناوگان سایه» اضافه شده‌اند، اما تعداد کسانی که مایل به انجام این کار هستند، کاهش نمی‌یابد.
