به گزارش “راهبرد انرژی“، سه روز پیش «رویترز» خبری با این مضمون منتشر کرد که دولت دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا دولت عراق را تهدید کرده است که اگر اجازه صدور نفت از اقلیم کردستان عراق از طریق خط لوله کرکوک- جیهان را ندهد، تحریم خواهد شد. هرچند آمریکا و عراق اعلام کردند تهدیدی برای از سرگیری صادرات نفت از طریق این خط لوله وجود نداشته است، ولی به نظر می رسد مذاکراتی بین دو کشور در جریان بوده که بخش اعظم آن به از سرگیری پمپاژ نفت کرکوک با هدف متوقف کردن قاچاق نفت به ایران مربوط بوده است. این کار یکی از ترفندهای دولت ترامپ برای فشار آوردن بر دولت ایران است. گفته می شود تهران نفت ایران را با نفت قاچاق شده از کردستان ترکیب می کند و آن را به عنوان نفت عراق به فروش می رساند.
اقلیم کردستان عراق هم اکنون 300 هزار بشکه نفت در روز تولید می کند و توافق شده است که 185 هزار بشکه از آن را برای صادر شدن از طریق خط لوله به بندر جیهان، به دولت عراق تحویل دهد. اما روایت دیگری وجود دارد مبنی بر این که بغداد این مقدار نفت را دریافت خواهد کرد، به این معنا که جریان نفت به جای آن به سمت ایران برود، راهی داخل عراق خواهد شد.
پیش بینی می شود ترکیه درخواست عراق را برای صدور نفت از طریق خط لوله کرکوک – جیهان به تعویق اندازد یا در برابر اجرای آن مانع تراشی کند. به این ترتیب توپ در زمین ترکیه خواهد افتاد و آمریکایی ها و کردها نمی توانند دولت عراق را سرزنش کنند.
مداخله آمریکا در موضوع خط لوله کرکوک –جیهان از دو جهت صورت گرفت. نخست از طریق تیمی که ترامپ برای تشدید تحریم ایران تشکیل داده است، و دوم از طریق لابی کردستان در کنگره آمریکا متشکل از پنج عضو جمهوریخواه که هوادار ترامپ هستند. تیم اول به دنبال متوقف کردن قاچاق نفت کردستان به ایران است که بخش اعظم آن به بندری در ایران می رسد و از آنجا به بازارهای جهانی صادر می شود. برای حل این مشکل لازم است نفت کرکوک به جای جنوب، به سمت شمال پمپاژ شود. اما نباید از یاد برد که شرکت های تولید کننده نفت در کردستان عراق که نفت را به قاچاقچیان تحویل می دهند، آمریکایی و انگلیسی هستند و دولت کردستان نیز که این روند را زیر نظر دارد، مورد حمایت آمریکا و ترکیه است. بنابراین هیچ دلیلی برای تهدید کردن ایران در مسائل مربوط به انتقال نفت از خط لوله کرکوک – جیهان وجود ندارد. لابی کردستان در کنگره آمریکا هم ضد ایران و ضد ترکیه و ضد دولت عراق و ضد اوپک است و ماموریت دارد از منافع کردها حمایت کند و از دولت آمریکا می خواهد عراق و ترکیه را برای انتقال نفت از طریق خط لوله زیر فشار قرار دهد.
بخش اعظم نفتی که در منطقه کردستان تولید می شود به شکلی به بازار راه پیدا می کند و آغاز انتقال نفت از طریق خط لوله به ترکیه به این معنا است که محل تحویل نفت به جای آن که یک بندر ایرانی باشد، یک بندر ترکیه ای است. به این ترتیب نفت کردستان به جای آن که به چین صادر شود، به اروپا صادر خواهد شد اما مقدار آن تغییر نخواهد کرد. گذشته از این، پیش بینی می شود انتقال نفت از طریق این خط لوله در اوج خود به 100 هزار بشکه در روز برسد که مقدار کمی است و تاثیر کمی بر بازار خواهد داشت.
تاکنون در گزارش های رسمی دولت عراق درباره تولید نفت که مبنای تعیین سهم این کشور در نشست اوپک پلاس بوده، نامی از نفت کردستان برده نمی شد. ولی اخیرا اعتراف وزارت نفت عراق بعد از توافق با منطقه کردستان، میزان تولید نفت کردستان را 300 هزار بشکه در روز اعلام کرد که به 400 هزار افزایش خواهد یافت و 125 هزار بشکه برای مصرف داخلی است. بنابراین عراق مجبور است این میزان تولید را هم در آمار تولید نفت خود لحاظ کند. به ویژه که عراق هم اکنون هم بیشتر از سهمیه خود نفت تولید می کند.
7-خلاصه این که حتی اگر ترکیه با انتقال نفت از کرکوک به جیهان از طریق خط لوله موافقت کند، تاثیر آن بر بازار نفت، اندک خواهد بود ولی تاثیر بزرگتر آن بر روابط عراق با اوپک پلاس مشاهده خواهد شد.
