تا زمانی که خطرات خارج از گذرگاه‌های دریایی مهم مانند تنگه هرمز و به دور از تاسیسات نفتی خلیج فارس محدود باشد، کشورهای حاشیه خلیج همچنان از خطرات ژئوپلیتیک روز افزون کنونی و افزایش قیمت‌ها سود خواهند برد.

تهران با توجه به احتمال پاسخ اسرائیل به حملات موشکی ایران، تدبیری احتیاطی اتخاذ کرده و از جمله صادرات نفت خود را کاهش داده است. نفتکش ها از بارگیری در جزیره خارک دست کشیده و اسکله های این جزیره را ترک کرده اند.

تحلیلگران تخمین می‌زنند که قیمت‌های معیارهای اصلی می‌تواند 20 دلار افزایش یابد و حتی در سال آینده به سه رقمی برسد.

آمریکا به این حمله برای دستیابی به اهداف مورد نظر مبتنی بر ایجاد مانع در برابر جاه طلبی قدرت در حال ظهوری نیاز دارد که به دنبال تغییر چهره نظام بین المللی پیش روی خود است.

تقریباً نیمی از کل صادرات نفت ایران به چین انجام می شود و پکن به وضوح از چنین ضربه ای به تعادل انرژی خود خوشحال نخواهد شد.

اکثر تحلیلگران معتقدند اگر ترامپ در انتخابات پیروز شود، تحریم ها علیه ایران را تشدید خواهد کرد که نتیجه آن افزایش قیمت نفت خواهد بود.

دموکرات‌ها در مقایسه با جمهوریخواهان، از گسترش منابع انرژی تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی حمایت بیشتری می‌کنند، در حالی که جمهوریخواهان بیشتر از سوخت‌های فسیلی مانند نفت و زغال‌سنگ حمایت می‌کنند.

تقاضا برای گاز روسیه به شدت در حال افزایش است که می تواند به تقویت موقعیت روسیه با چین کمک کند و شرکای شرقی ما را به انعقاد توافق سریعتر سوق دهد.

بانک جهانی با اشاره به رشد اقتصاد ایران برای چهارمین سال پیاپی در سایه تحریم‌ها نوشت: اشتغال در سال ۱۴۰۲ از قبل کرونا بیشتر شد و ۶.۱میلیون ایرانی از خط فقر خارج شدند.

این رویداد مهم علاوه بر تامین منافع دو کشور، گامی بلند در جهت تبدیل ایران به هاب گازی منطقه است.

بر اساس این قرار داد ، میزان انتقال گاز در سال معادل یک سوم تولید سالانه ایران و به ارزش بیش از یک تریلیون و هشتصد میلیون ین ژاپن (‌ بالغ بر 12 میلیارد دلار ) پیش بینی می شود.

این قرارداد در صورتی که قربانی وزن کشی سیاسی داخلی نمی شد می توانست تاکنون دهها میلیارد دلار برای کشور ارزآوری داشته باشد و با تقویت قدرت ملی کشور و وابستگی متقابل موضع امارات را در خصوص جزایر سه گانه ایرانی تعدیل نماید.