یک تحلیلگر مسائل بین‌الملل گفت: ما با قطع ارتباط با غرب خود را در مقابل چین و روسیه خلع سلاح کرده‌ایم و از سوی دیگر از ظرفیت‌های بالقوه و شناسایی مواردی که باعث می‌شود در همین شرایط هم روابط بهتری داشت، کوتاهی می‌کنیم.

دولت‌های عربی خلیج فارس به مرحله‌ای تازه از خوداتکایی رسیده‌اند؛ آنان نه می‌خواهند کاملاً به واشنگتن متکی باشند و نه قصد دارند در محور شرق ادغام شوند. بلکه با بهره‌گیری از ثروت انرژی، سرمایه‌گذاری‌های فرامرزی و نفوذ رسانه‌ای، در پی بازتعریف نقش خویش به‌عنوان مدیران نظم نوین خاورمیانه‌اند. قطر با دیپلماسی میانجی‌گرانه در پرونده‌های غزه و افغانستان، امارات با نفوذ اقتصادی در آفریقا و شاخ عربی، و عربستان با اصلاحات اقتصادی و نقش در بازار انرژی، هر یک بخشی از این راهبرد منطقه‌ای را نمایندگی می‌کنند.

قزاقستان در بزرگترین میدان خود، کاشاقان، با شرکت ‌های توتال انرژی فرانسه، انی ایتالیا و شل بریتانیا همکاری می ‌کند که انتظار می ‌رود، هر یک از آنها تا سال ۲۰۳۰، ۵ میلیارد دلار درآمد داشته باشند. دومین میدان بزرگ قزاقستان، تنگیز، به طور مشترک با شرکت آمریکایی شورون که قصد دارد، طی پنج سال آینده ۲۸ میلیارد دلار از آن درآمد کسب کند و اگزان موبیل که هدف ۱۴ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰ را تعیین کرده است، در حال توسعه می باشد.

تحلیلگر مسائل انرژی گفت: وضعیت کنونی سیاست‌های تحریمی غرب نشان از آن دارد که ضروری است جایگاه ژئوانرژیک ایران با بهره‌گیری از دیپلماسی هوشمند انرژی، بازتعریف شود.

کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: بررسی بازار انرژی و تحولات بازار جهانی و فرصت‌ها و تهدیدهای آن برای ایران، امروز به یک مسئله جدی برای کشورمان تبدیل شده است. این موضوع بویژه تحت تأثیر بحران‌های جهانی اوکراین و خلیج فارس بر قیمت و تقاضای نفت برای کشورمان، اهمیت بیشتری یافته است.

چین که هم‌اکنون حدود ۹۰ درصد نفت ایران را می‌خرد، احتمالاً از این انزوا برای گرفتن تخفیف‌های بیشتر بهره خواهد برد. این امر می‌تواند وابستگی اقتصادی ایران به چین را بیش از پیش افزایش دهد.

فقدان سازوکاری مشخص برای رسیدگی به بدهی‌های مالی مسدود شده ایران می‌تواند عراق را در بحرانی دوگانه فرو ببرد: ناتوانی در پرداخت بدهی‌ها و ناتوانی در یافتن جایگزین‌های سریع. این امر می‌تواند موضوع تنوع‌بخشی به منابع انرژی را به عنوان اولویتی که سال‌ها به تعویق افتاده بود، دوباره مطرح کند.

ایران برای صادرات نفت با مشکل مواجه خواهد شد زیرا دیگر نمی‌تواند نفتکش‌ها را بیمه کند و سایر کشورها دیگر مجاز به سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های نفتی ایران نیستند. 

هدف روسیه از این توافق ترویج انرژی هسته ای به « کشورهای دوست » و تضمین نفوذ بلند مدت در بحبوحه تجاوز این کشور به اوکراین است.

نیروگاه هسته ‌ای هرمز چندین برابر قدرتمندتر از نیروگاه هسته ‌ای بوشهر خواهد بود. مسکو و تهران در مجمع بین ‌المللی هفته جهانی اتمی، قراردادی ۲۵ میلیارد دلاری برای ساخت یک نیروگاه هسته ‌ای در استان هرمزگان امضا کردند. این پروژه شامل مجموع چهار واحد با ظرفیت ترکیبی نزدیک به ۵۰۰۰ مگاوات خواهد بود.

روسیه و ایران اتحاد خود را نشان دادند: یک روز قبل از پایان مهلت بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران، تهران و مسکو قراردادی برای ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای جدید در ایران امضا کردند. همانطور که تلویزیون دولتی ایران روز جمعه گزارش داد، آژانس انرژی اتمی روسیه (روس‌اتم) و شرکت ایران هرمز قراردادی به ارزش ۲۵ میلیارد دلار منعقد کردند.

در ماه آگوست حدود ۲۶۰ هزار بشکه نفت در روز به‌طور مستقیم به چین ارسال شد و نزدیک به ۱.۰۶ میلیون بشکه به مقاصد نامشخص رفت؛ نشانه‌ای از مسیرهای غیرمستقیم به سوی پالایشگاه‌های خصوصی چین موسوم به «چای‌سازها» یا انتقال به ذخایر شناور. در بازه سه‌ماهه می تا جولای میانگین صادرات ۱.۶۴ میلیون بشکه در روز بود؛ کمی کمتر از بازه فوریه تا آوریل، اما همچنان فراتر از میانگین ۱۲ماهه سال ۲۰۲۴.