آمریکا و کشورهای تولید کننده نفت خام در خاورمیانه از اسرائیل خواسته اند که برای جلوگیری از تشدید تنش ،‌ تاسیسات هسته ای و تاسیسات مرتبط با نفت ایران را هدف حمله قرار ندهد.

تا زمانی که خطرات خارج از گذرگاه‌های دریایی مهم مانند تنگه هرمز و به دور از تاسیسات نفتی خلیج فارس محدود باشد، کشورهای حاشیه خلیج همچنان از خطرات ژئوپلیتیک روز افزون کنونی و افزایش قیمت‌ها سود خواهند برد.

تهران با توجه به احتمال پاسخ اسرائیل به حملات موشکی ایران، تدبیری احتیاطی اتخاذ کرده و از جمله صادرات نفت خود را کاهش داده است. نفتکش ها از بارگیری در جزیره خارک دست کشیده و اسکله های این جزیره را ترک کرده اند.

تحلیلگران تخمین می‌زنند که قیمت‌های معیارهای اصلی می‌تواند 20 دلار افزایش یابد و حتی در سال آینده به سه رقمی برسد.

آمریکا به این حمله برای دستیابی به اهداف مورد نظر مبتنی بر ایجاد مانع در برابر جاه طلبی قدرت در حال ظهوری نیاز دارد که به دنبال تغییر چهره نظام بین المللی پیش روی خود است.

تقریباً نیمی از کل صادرات نفت ایران به چین انجام می شود و پکن به وضوح از چنین ضربه ای به تعادل انرژی خود خوشحال نخواهد شد.

اکثر تحلیلگران معتقدند اگر ترامپ در انتخابات پیروز شود، تحریم ها علیه ایران را تشدید خواهد کرد که نتیجه آن افزایش قیمت نفت خواهد بود.

یکی از آثار مهم ژئوپلتیک این پروژه، توانایی آن برای تبدیل شدن به یک گذرگاه انرژی است چرا که می تواند مسیر زمینی امن و کارآمدی را برای انتقال نفت و گاز از خاورمیانه به اروپا ایجاد و وابستگی اروپا به مسیرهای دریایی از جمله کانال سوئز را کاهش دهد.

هرچند عراق به لحاظ سرمایه‌گذاری خارجی و نوع قراردادهای نفتی، دوره خوبی را در حوزه نفت و انرژی تجربه می‌کند، اما دسترسی عراق به تولید 6 میلیون بشکه نفت در روز با توجه به زیرساخت‌های اقتصادی، سیاسی و امنیتی‌اش بعید به نظر می‌رسد.

وزیر انرژی عمان اعلام کرد که خط لوله متوقف شده ایران و عمان سرانجام دوباره شروع به پیشرفت کرده است و انتظار می رود اواخر امسال یا اوایل سال 2025 راه اندازی شود.

آنچه جهان بیش از همه از آن می‌ترسد، اختلال در جریان منابع انرژی در مناطق حساس مانند دریای سرخ، تنگه هرمز، کانال سوئز یا باب المندب است که به افزایش شدید قیمت‌های بین المللی انرژی منجر خواهد شد