صادرکنندگان آمریکایی، یکی از ذینفعان اصلی تحریم نفت روسیه و ونزوئلا هستند و به بازارهایی که زمانی تحت نفوذ اوپک و متحدانش بودند، راه پیدا کرده اند.

روسیه قراردادهایی به ارزش 40 میلیارد دلار برای توسعه بخش نفت و گاز ایران بسته است و می خواهد با گسترش اوپک گازی با همکاری ایران و دیگر کشورهای دارای منابع گازی، کنترل بازار جهانی گاز را طی 2 دهه آینده به دست گیرد.

ایران در حال مذاکره و برنامه ریزی برای ایجاد هاب گاز در بوشهر با مشارکت روسیه، قطر و ترکمنستان است.

روسیه با حجم 1.5 میلیارد دلار یکی از سه صادرکننده بزرگ به ایران است اما چندین برابر از ترکیه و امارات پایین تر است.

مشکلات در بخش انرژی در چند سال گذشته به بخش مهمی از برنامه‌ریزی‌های استراتژیک کشورهای آسیای مرکزی تبدیل شده است.

ریاض از کیفیت داده‌های صادرات نفت روسیه که در اختیار دبیرخانه اوپک پلاس است، رضایت ندارد.

هند در سال ۲۰۲۳ به عنوان بزرگترین خریدار نفت دریایی روسیه شناخته شد.

شرکت ملی نفت ایران (NIOC) اعلام کرده که این کشور در حال حاضر حدود ۵۰ میلیارد دلار پروژه‌های نفت و گاز و پروژه‌های مرتبط با آن را در دستور کار دارد که در ادامه با پروژه‌های دیگری نیز همراه خواهد شد.

افزایش اتکای کشورهای اروپایی به گازطبیعی ‌مایع شده، آنها را در برابر نوسانات بازار آسیب‌پذیر کرده، خصوصا اینکه 70درصد از این واردات، به جای استفاده از قراردادهای بلندمدت شاخص نفت حاکم در آسیا، طی قراردادهایی کوتاه‌مدت خریداری می‌شوند.

معاون نخست‌وزیر روسیه اعلام کرد که این کشور فعلاً برنامه‌ای برای لغو محدودیت‌های صادرات سوخت ندارد.

معاون نخست وزیر روسیه اعلام کرد هیچ برنامه‌ای برای ایجاد یک اوپک گازی وجود ندارد.

معاون نخست وزیر روسیه طی اظهاراتی اعلام کرد که شرکت گازپروم موضوع ایجاد یک هاب گازی در ایران را بررسی خواهد کرد و افزود که اگر این پروژه ظرفیت خوبی داشته باشد، مسکو در آن مشارکت خواهد کرد.