تدابیری که به قصد تنبیه خودکامگان به کار گرفته می شود، به فرسایش همان نظم غربی ای می انجامد که حفاظت از آن، هدف اصلی تحریم هاست.

شاید به لطف تحریم ها است که امروز به نظر می رسد، اقتصاد ایران بسیار متنوع تر از اکثر کشورهای وابسته به نفت در خاورمیانه است.

این نظم نوظهور جدید که با دلارهای نفتی سیراب می‌شود و بر پایه صلح‌سازی، پیشرفت اقتصادی و «استبداد مصلحت گرا» استوار است، از چالش‌ها و خطرات مصون نیست.

وبسایت «تانکر تراکر» که رفت و آمد نفتکش ها را زیر نظر دارد، میزان صادرات نفت خام ایران را بیش از 2 میلیون بشکه در روز اعلام کرده است.

در صورت پذیرفته شدن استدلال کویت که به قول کویتی‌ها با حقوق بین الملل سازگار است، عملا ایران در این میدان سهمی نخواهد داشت؛ اما اگر استدلال تهران پذیرفته شود،احتمال زیادی دارد که به این کشور سهمی تعلق بگیرد.

تهران همچنین، آمادگی خود را برای فراهم کردن فرصت هایی برای ورود به بازارهای جدید و تامین نیازهای انرژی اعلام کرد.

تهران معتقد است که طالبان عمدا رودخانه های مهمی مانند هلمند را سد می بندد تا دسترسی آن به منابع استراتژیک را مسدود کنند.

پنتاگون تصریح کرد، با اعزام ناو رزمی و جنگنده در نظر دارد از اقدام ایران در توقیف کشتی های تجاری در تنگه هرمز که مسیر اصلی حمل و نقل نفت خام جهان به شمار می آید،‌ جلوگیری کند.

روابط میان مسکو و تهران در زمینه انرژی از وضعیت ائتلاف به رقابت تبدیل شده است.

اظهارات قاطعانه در مورد الدره این تفکر را ایجاد می کند که حتی یک توافق نامه بلند پایه صلح نیز همه مسائل دشوار را برطرف نمی کند.

هیچ تلاشی از سوی ایران برای توقیف دو نفتکش در دریای عمان صورت نگرفت.آمریکا از توقیف دو نفتکش تجاری توسط ایران در دریای عمان جلوگیری کرده است.

درواقع، شرکت کنندگان در اجلاس سازمان همکاری شانگهای درباره دلارزدایی از تجارت جهانی نیز صحبت کردند.