به گزارش “راهبرد انرژی“،عشایر ایران از دیرزمان، نماد خوداتکایی، تلاش و عزت نفس این سرزمین بوده‌اند؛ قشری شریف و سخت‌کوش که در سخت‌ترین شرایط طبیعی، چرخ تولید، دامداری و تأمین بخش مهمی از نیازهای کشور را بر دوش کشیده‌اند.
به فرموده‌ی امام خمینی (ره)، «عشایر ذخایر مملکت هستند»؛ سخنی که نشان از جایگاه والا و نقش بی‌بدیل این قشر در تداوم حیات اقتصادی و فرهنگی ایران دارد. چگونه می‌توان چنین ذخایری را پاس داشت، اما از انحلال نهاد متولی حمایت از آنان سخن گفت؟
انحلال سازمان امور عشایر، بی‌تردید به معنای تضعیف حمایت‌های ساختاری از جامعه‌ای است که در عین محرومیت، همواره تولیدگر و وفادار به ارزش‌های ملی بوده است.
از این‌رو، نه‌تنها نباید از انحلال این سازمان سخن گفت، بلکه لازم است سازمان امور عشایر ایران با رویکردی نوین و توسعه‌محور، تقویت و توانمندتر شود تا بتواند در مسیر بهبود معیشت، آموزش، بهداشت و شکوفایی اقتصادی این قشر اصیل، گام‌های مؤثرتری بردارد.
بی‌تردید، حمایت از جامعه عشایری، حمایت از ریشه‌های زنده‌ی ایران است؛ و تقویت سازمان امور عشایر، گامی است در جهت صیانت از اصالت، هویت و پویایی این سرزمین کهن.
