افزایش بهای خوراک، زنگ خطر برای صنعت اوره ایران

به گزارش “راهبرد انرژی“،افزایش نرخ خوراک از ۴۷٬۰0۰ ریال به ۱۳۹٬۰0۰ ریال نه‌تنها هزینه‌های جاری مجتمع‌ها را بالا برده بلکه معادلات رقابتی کل صنعت اوره را دستخوش تغییر کرده است.
پتروشیمی کرمانشاه به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین تولیدکنندگان اوره کشور، سالانه نزدیک به یک میلیون تن محصول باکیفیت برای بازار داخلی و صادراتی عرضه می‌کند. این شرکت که در سال‌های گذشته با عبور موفق از شرایط سختی مانند تحریم‌های بین‌المللی، نوسانات ارزی و بحران‌های زمستانی گاز توانسته ثبات تولید را حفظ کند، اکنون با واقعیتی مواجه است که ماهیت آن صرفاً فنی یا عملیاتی نیست؛ بلکه به‌طور مستقیم به بنیان‌های مالی شرکت گره خورده است.
گذشته از آثار فوری بر بهای تمام‌شده، کاهش حاشیه سود ناشی از افزایش خوراک، به‌سرعت خود را در ترازنامه‌ها نشان می‌دهد. آنچه در ظاهر یک تغییر قیمتی به نظر می‌رسد، می‌تواند طی چند فصل مالی، شرکت‌های سودده را به واحدهایی کم‌بازده یا حتی زیان‌ده بدل کند. این روند، نه‌تنها بر سود سهام‌داران و توان بازپرداخت تعهدات مالی اثرگذار است، بلکه سرمایه‌گذاری در پروژه‌های توسعه‌ای همچون فاز دوم اوره و آمونیاک را نیز با ابهام و تأخیر همراه می‌کند.
این شرایط زمانی پیچیده‌تر می‌شود که بحران ناترازی انرژی و قطع‌های مکرر گاز در فصل سرد را نیز به آن بیفزاییم. هر توقف تولید، به معنای از دست دادن بخشی از بازار صادراتی و کاهش قدرت چانه‌زنی در قراردادهای بین‌المللی است — فرصتی که رقبا به‌سرعت از آن بهره می‌برند و بازپس‌گیری آن بسیار پرهزینه و زمان‌بر خواهد بود.
مشکل پایان معافیت‌های مالیاتی برای مجتمع‌های مستقر در مناطق کمترتوسعه‌یافته نیز یکی دیگر از حلقه‌های فشار است. این تغییر، ضمن افزایش هزینه‌های جاری، فضای نقدینگی را تنگ‌تر می‌کند و قدرت مانور شرکت‌ها را در مقابله با چالش‌های تازه کاهش می‌دهد.
مدیریت پتروشیمی کرمانشاه با تکیه بر تجربه‌های گذشته، همچنان راهکارهایی چون بهینه‌سازی فرآیند تولید، مدیریت مصرف انرژی، توسعه فناوری‌های کاهش شدت مصرف گاز و مذاکره برای تأمین پایدار خوراک را در اولویت قرار داده است. با این حال، تداوم شرایط فعلی بدون اصلاحات حمایتی در سیاست‌گذاری خوراک، ریسک کاهش ظرفیت رقابتی صنعت اوره ایران در بازارهای جهانی را به‌شدت افزایش خواهد داد.
واقعیت این است که افزایش بهای خوراک، صرفاً یک تغییر در جدول هزینه‌ها نیست؛ بلکه پیامدهای عمیقی بر جایگاه ایران در زنجیره جهانی تأمین اوره خواهد گذاشت. اکنون بیش از هر زمان دیگری، نیاز به سیاست‌گذاری بلندمدت، پیش‌بینی‌پذیر و همسو با منافع ملی وجود دارد تا بتوان از یک تهدید آشکار، فرصتی برای بهبود بهره‌وری و ارتقای جایگاه صادراتی، ساخت. پتروشیمی کرمانشاه با اتکا به سرمایه انسانی و توانمندی‌های فنی خود، آمادگی دارد در این مسیر پیشگام باشد، به شرط آنکه حمایت‌ها و ابزارهای لازم برای عبور از این نقطه بحرانی فراهم شود.