به گزارش “راهبرد انرژی“،علی آقا محمدی در نشست هم اندیشی با مدیران شرکت ملی صنایع پتروشیمی و نیز رئیس و اعضای باشگاه تولید، با تأکید بر اهمیت نگاه راهبردی به بخش صنعت و تولید کشور، به نقش چشم‌انداز در توسعه صنعت پتروشیمی پرداخت و گفت: «لازم است به حوزه تولید و صنعت از منظر چشم‌انداز هم نگاه کنیم. همین صنعت پتروشیمی که گاه با انتقاداتی مواجه می‌شود، امروز یکی از بزرگ‌ترین صنایع کشور محسوب می‌شود. حتی در برخی حوزه‌ها از جمله صادرات، سهم آن از برخی صنایع بزرگ نیز بیشتر شده است.
وی با بیان این که پیشرفت کنونی نتیجه برنامه‌ریزی‌هایی است که در قالب چشم‌انداز انجام شده.است افزود: «ما از سال ۱۳۷۵ تدوین سند چشم‌انداز را آغاز کردیم. هدف کلان این سند، احیای تمدن اسلامی بود. در آن زمان، آقای نعمت‌زاده وزیر صنعت بود و تنها وزیری بود که بلافاصله و با جدیت وارد میدان شد،آقای هاشمی رفسنجانی نیز با تشکیل یک هسته برنامه ریزی ویژه، حرکت را آغاز کرد و من خودم در تدوین اولیه این برنامه حضور داشتم و پس از مدتی سند در دفتر تنظیم شد و طبق دستور مقام معظم رهبری به دولت ارائه شد و پس از آن جلساتی با مسئولان وقت برگزار و پس از اصلاح و تکمیل، نقشه راه آن نهایی شد.»
آقامحمدی با تأکید بر لزوم اولویت دهی به صنعت پتروشیمی، ادامه داد: «ما امروز به همگرایی و توافق جمعی نیاز داریم. اگر پتروشیمی اولویت ما نیست، پس چه چیز دیگری می‌تواند باشد؟ وقتی در برنامه هفتم توسعه نرخ رشد این صنعت را ۷ تا ۸ درصد تعیین می‌کنیم و سرمایه‌گذاران خارجی درباره سودآوری آن سؤال می‌کنند، این یعنی پتروشیمی فراتر از تصور اولیه اهمیت دارد. در شرایطی که برخی صنایع به دلیل کمبود مواد اولیه دچار رکود هستند، ما در پتروشیمی ظرفیت بالایی برای تولید این مواد داریم. فعال‌سازی این ظرفیت می‌تواند زنجیره تولید در سایر بخش‌ها را نیز به حرکت درآورد.»
وی آینده‌نگری را ضرورت اصلی توسعه دانست و گفت: «نباید تصور کنیم ۲۵ سال آینده دور است. تحولات بزرگی در راه است و زیرساخت‌ها نیز با سرعت در حال تغییرند. ما باید از همین حالا با نگاه مسئولانه و علمی برای آینده برنامه‌ریزی کنیم.»
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به ضرورت کار تیمی و سازمان‌یافته در صنعت، تصریح کرد: «زمان مدیریت های فردی و جزیره‌ای گذشته است. امروز نیاز به هماهنگی و کار جمعی داریم. اعضای باشگاه تولید و نهادهای تصمیم‌گیر باید فعال باشند. نمی‌شود کسی صرفاً نام عضو را داشته باشد اما مشارکتی نداشته باشد. هرکسی باید نقش خود را ایفا کند و در برنامه‌ریزی ها و اجرا مسئولیت‌پذیر باشد.»
وی درباره نشست برگزار شده پیشنهاد کرد: «بهتر است دو تا سه روز وقت بگذاریم و مسائل را مرور کرده، تیترهای مهم را مشخص و درباره آن‌ها توافق کنیم. هرکس باید مدل، نقشه راه و روش اجرای خود را ارائه دهد. اگر با هم هماهنگ نباشیم، امکان تحول وجود نخواهد داشت.»
آقامحمدی در ادامه سخنان خود با اشاره به چالش‌های تأمین مالی، تأکید کرد: «نباید بگوییم که تأمین مالی یا سرمایه‌گذاری خارجی ممکن نیست. اگر ما صد میلیارد دلار پروژه طراحی کنیم و به توافق جمعی برسیم، امکان اجرای آن وجود دارد. ما درباره مبالغ کوچک صحبت نمی‌کنیم. بحث بر سر میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری است. اما روش‌های اولیه ما اشتباه بود. مثلاً در موضوع تسهیلات ارزی، نرخ تبدیل به‌درستی محاسبه نشد.
آقامحمدی به برخی پروژه‌های داخلی نیز اشاره کرد و گفت: «در خوزستان پروژه‌هایی داریم که کامل نشده‌اند اما ظرفیت‌های خوبی دارند. بعضی امکانات هم آماده‌اند، ولی بهره‌برداری نشده‌اند. ما باید این‌ها را جمع کنیم و یکپارچه سازیم. حتی اگر برخی مدیران یا دستگاه‌ها نیاز به اقناع یا مذاکره داشته باشند، این مسیر را هم باید طی کرد.»
وی از عملکرد جزیره‌ای و رقابت‌های مخرب در صنعت انتقاد کرد و گفت: «الان می‌بینیم یک مجموعه پروژه‌ای را آغاز می‌کند، ولی رقیبش همان پروژه را دوباره از صفر شروع می‌کند. چرا با هم کار نکنیم؟ دنیا دارد با مدل‌های مشارکتی جلو می‌رود، ما چرا عقب بمانیم؟»
آقامحمدی همچنین خاطرنشان کرد: «باشگاه‌هایی که تشکیل می‌دهیم باید اجرایی باشند، نه صرفاً در حد سند و ایده. مثلاً حوزه هوش مصنوعی می‌تواند در کنار پتروشیمی قرار گیرد و مکمل آن شود. باید بگذاریم نخبگان و متخصصان وارد شوند، مسئولیت بگیرند و کار را جلو ببرند.»
وی در پایان گفت: «رهبری انقلاب از این مسیر حمایت کرده‌اند. این بزرگ‌ترین مدال افتخار برای کسانی است که مورد اعتماد نظام هستند. دستورات لازم صادر شده و الزام ها مشخص است. اگر اجرا کنیم، ثروت بزرگی خلق می‌شود. نیاز نیست هرکسی خودش را لیدر معرفی کند. کار را باید انجام دهیم، نه اینکه دنبال مقصر بگردیم.
آقا محمدی تصریح کرد: با توجه به هم افزایی ایجاد شده باید یک کنسرسیوم یا فدراسیون واقعی شکل بگیرد که پروژه‌ها را پیش ببرد و باشگاه هم باید نقشه راه اجرایی داشته باشد، نه فقط اهداف ذهنی. اگر این‌گونه پیش برویم، می‌توانیم تحولی اساسی رقم بزنیم.»
