به گزارش “راهبرد انرژی“، چین که ارزش صادراتش از طریق دریای سرخ به 160 میلیارد دلار در سال می رسد تصمیم گرفته ناوگان دریایی خود را به این دریا اعزام کند که امنیت آن به علت اقدامات نظامی حوثی ها و حملات آمریکا و انگلیس علیه حوثی ها، به خطر افتاده است. این حرکت چین از نظر چهار کارشناس امور چین، ایران، آمریکا و جهان، در چارچوب برنامه چین برای افزایش نفوذ و تامین منافع خود در منطقه صورت گرفته و پیام هشداری به واشنگتن و زیر فشار قرار دادن آن بدون برخورد با آن است.
خانم دکتر نادیا حلمی استاد دانشگاه مصر و متخصص در امور چین معتقد است، چین از افزایش حضور نظامی فزاینده غرب در دریای سرخ و احتمال وقوع درگیری های گسترده تر در صورتی که اسرائیل به جنگ غزه ادامه دهد و دامنه آن را به شهر رفح بکشاند، هراس دارد؛ به همین علت قصد دارد از منافع خود در دریای سرخ و آفریقا که دهها میلیارد دلار در آنجا سرمایه گذاری کرده است محافظت کند. چین در صدد است با تقویت حضور امنیتی و دفاعی و حمایتی خود در دریای سرخ، تاثیرات منفی مناقشه در این منطقه بر اقتصاد خود را کاهش دهد.
چین هرچند اقدامات حوثی ها را رد کرد ولی به ائتلاف آمریکا و انگلیس در دریای سرخ هم ملحق نشد بلکه همه حملات به یمن را محکوم کرد و به قطعنامه شورای امنیت در این باره رای ممتنع داد تا روابط خوب خود با کشورهای عربی را حفظ کند. موضع چین درباره آنچه بعد از جنگ غزه در منطقه می گذرد، روشن است به خصوص درباره تنش ها در دریای سرخ به طوری که پکن این تنش ها را نتیجه تجاوز اسرائیل به نوار غزه و راه بازگشت امنیت به منطقه را فشار آوردن بر اسرائیل برای توقف جنگ در این منطقه می داند.
خانم ارینا ساکرمن کارشناس آمریکایی امور امنیتی و راهبردی در خصوص علل حضور چین در دریای سرخ به چند نکته اشاره می کند. او معتقد است بجا است که درباره اعزام کشتی های چینی به دریای سرخ نگران باشیم زیرا حضور نظامی آمریکا در دریای سرخ و خلیج عدن در شرایط کنونی ضعیف است و اروپا نیز حضور پررنگی در دریای سرخ ندارد. همچنین چین توجیهی برای اعزام ناوگان حمایتی به خلیج عدن ندارد چرا که حوثی ها کشتی های چینی را هدف قرار نمی دهند. علاوه بر این، چین از جانب متحد خود ایران نیز احساس نگرانی نمی کند. بنابراین هدف چین از اعزام ناوگان به دریای سرخ، به هراس انداختن آمریکا و پایه گذاری و تقویت حضور نظامی خود در این منطقه و نمایش قدرت در آنجا و تاکید بر این واقعیت است که چین به قدرت دریایی بزرگی تبدیل شده است که بیمی از حضور در مناطق دوردست ندارد و نباید با آن در افتاد.
از نظر ساکرمن، چین ابتدا از طریق روابط تجاری و اقتصادی و سپس از طریق همکاری دفاعی و اکنون به بهانه محافظت از کشتی ها، جای پایی برای خود در خاورمیانه باز کرده است. حضور ناوگان چین در دریای سرخ، آمریکا را مجبور می کند بخشی از نیروی دریایی خود را در خلیج عدن حفظ کند و از اعزام آنها به دریای چین جنوبی خودداری کند. چین با این کار قصد دارد به آمریکا بفهماند که به اندازه کافی قدرت دارد که در هر دو منطقه با آمریکا رو در رو شود. البته این اقدام چین بیش از آن که آزمونی برای قدرت نظامی آمریکا باشد، آزمونی برای اراده سیاسی واشنگتن است که از نظر چین ضعیف شده است.
محمد محسن ابوالنور کارشناس مسائل سیاسی ایران معتقد است حضور نظامی چین در دریای سرخ بدون هماهنگی با ایران نبوده است. وی معتقد است، این حضور چین قطعا بخشی از توافقنامه امنیتی راهبردی 25 ساله با تهران است که بر اساس آن هر دو کشور از منافع یکدیگر حمایت می کنند. پیش از این نیز نیروی دریایی چین با مشارکت روسیه رزمایش مشترکی با نیروی دریایی ایران در منطقه برگزار کرده بود. از نظر دکتر ابوالنور، مداخله چین در دریای سرخ با کمک ایران همچنین می تواند پاسخی به مداخله آمریکا در تنگه تایوان با کمک ژاپن باشد.
دکتر نبیل میخائیل استاد علوم سیاسی در دانشگاه جورج تاون آمریکا نیز درباره علل مداخله نظامی چین در دریای سرخ می گوید: مقامات چینی، امنیت کشتیرانی و تجارت بین المللی و مبارزه با تروریسم را بهانه می کنند ولی حضور چین در منطقه می تواند پاسخی به افزایش حضور بین المللی به خصوص آمریکا و انگلیس در گذرگاه های بین المللی باشد. همچنین حضور نیروی دریایی چین در دریای سرخ بخشی از سیاست پویای پکن در خصوص خاورمیانه و کشورهای عربی و اسلامی و تکمیل کننده نقش آفرینی سیاسی و دیپلماتیک و حتی نظامی چین در منطقه است.
ترجمه: اداره رسانه های خارجی
